آشنایی اجمالی با 17 مورد از آفات ، شکارچیان و بیماری زنبور عسل

سه شنبه ، 18 مهر 1402 ، ساعت 16:59 توسط مدیر سایت بدون دیدگاه 1154 بازدید

    

زنبورهای عسل عموماً حشرات صلح دوستی هستند که روی ساخت کندوهای خود و آماده شدن برای زمستان تمرکز دارند. اما این بدان معنا نیست که آنها مجبور نیستند در زندگی کوتاه خود با تهدیدات زیادی روبرو شوند. در این مقاله به آفات، شکارچیان و بیماری هایی می پردازیم که زنبورها با آنها مقابله می کنند.

زنبورهای عسل با آفات و تهدیدات انگلی زیادی از جمله کنه‌های واروآ، کنه‌های نای و پروانه مومی مواجه هستند. شکارچیانی مانند خرس ها، هورنت ها، زنبورها و مورچه ها همیشه به دنبال لانه زنبوری برای سرقت هستند. اما بزرگترین تهدید برای زنبور عسل ، انسان از طریق استفاده از آفت کش ها و گسترش شهرهاست.

1. کنه های واروآ
وقتی صحبت از انگل می شود، بزرگترین تهدید برای زنبور عسل کنه واروآ است. این موجود کوچک در سراسر جهان به کلنی ها آسیب می زند و از شفیره و لارو زنبور عسل تغذیه و تولید مثل می کند.کنه ها ، ویروس ها را از طریق کلنی منتقل می کنند و زنبورهای عسل در حال رشد را ضعیف و بد شکل می کنند. آنها همچنین از خون زنبورهای بالغ تغذیه می کنند و بر کلنی تأثیر می گذارند. مشکلی که با جابجایی و غارت کلنی ها که عوامل بیماری زا را بیشتر منتشر می کنند، تشدید می شود.

کنه های واروآ برای زنبورداران به سختی ریشه کن می شوند. آنها به اندازه کافی دارای توانایی هستند تا از طریق زنبورهای بالغ یا فرزندان آنها زندگی کنند. آنها همچنین به سرعت تولید مثل می کنند و می توانند به سرعت در کلنی ها پخش شوند.کنه های واروآ به رنگ قهوه ای مایل به قرمز و دارای 8 پا هستند. آنها به اندازه ای بزرگ هستند که توسط چشم انسان دیده شوند، اما این بدان معنا نیست که شما آنها را تشخیص خواهید داد. آنها اغلب در قسمت های شکم یا قفسه سینه زنبور عسل را پنهان می کنند.

برای جستجوی علائم رایج سندرم کنه انگلی، نشانه‌های تغییر شکل زنبور عسل یا بچه‌های پراکنده بدون سرپوش را جستجو کنید. دیگر نشانه‌های کنه ، از دست دادن سریع جمعیت و رفتار اجتماعی غیرعادی است.موثرترین راه برای از بین بردن کنه های واروآ استفاده دقیق از داروهای شیمیایی است ولی برای جلوگیری از آسیب رساندن به جمعیت زنبورها و یا آلوده شدن عسل آنها باید بسیار مراقب باشید.

2. کنه نای
کنه نای یا Acarapis woodi کنه کوچکی است که در همه قاره‌ها به جز استرالیا یافت می‌شود. این کنه در سیستم نای زنبور عسل بالغ زندگی کرده و از خون حشره تغذیه می کند.این کنه ها تهدیدی جدی برای جمعیت زنبور عسل هستند و مسئول کاهش عملکرد یا از بین بردن کلنی ها هستند.آنها میکروسکوپی هستند بنابراین تشخیص آنها بدون میکروسکوپ غیرممکن است و برای تشخیص آن علائم واضح کمی وجود دارد. برای تشخیص دقیق، تست آزمایشگاهی با تشریح زنبورها در زیر میکروسکوپ ضروری است.

یک بسته گلوله منتول برای کنترل کنه های نای عالی است. آنها را در کندوی آلوده بالای قاب ها قرار دهید و اجازه دهید بخارات ، کنه های بالغ را بکشند.خمیرهای شیرین روغنی که با 2 قسمت شکر گرانول و 1 قسمت شورتنینگ سبزیجات درست شده اند نیز کارساز هستند. زنبورها سعی می کنند شکر را بخورند و در نهایت با چربی پوشیده می شوند و از انتشار کنه به زنبورهای دیگر جلوگیری می کنند.

3. پروانه موم خوار
دو گونه شب پره مومی وجود دارد، شب پره کوچکتر ( Achroia grisella ) و پروانه مومی بزرگ ( Galeria mellonella ). هر دو انگلی هستند که مشکلاتی را برای زنبورهای عسل ایجاد می کنند.پروانه موم بر کلنی های زنبور عسل در سطح جهان تأثیر می گذارد و موم زنبور عسل، پیله ابریشمی ، گرده، مدفوع زنبور عسل و بقایای لارو را می خورند. آنها اغلب کلنی های ضعیف یا بیمار را هدف قرار می دهند و باعث آسیب به انبارهای لانه زنبوری کندو می شوند.پروانه مومی می تواند کندوی ضعیف را از بین ببرد.

برای کاهش شروع پروانه مومی، زنبورداران باید کلنی هایی را نگهداری کنند که زنبورها بخوبی قاب ها رو پوشش داده باشند. دانستن زمان اضافه کردن طبق ها به طوری که حداقل فضای بدون استفاده وجود داشته باشد بسیار مهم است.راه های دیگر برای دفاع در برابر این پروانه ها این است که کندو را عاری از بره موم، شانه سوراخ، شانه بدون مراقبت و سیاه نگه ندارند. قاب هایی را نگهداری کنید که شکاف یا شکافی برای استقرار پروانه ندارند.

4. کنه های  Tropilaelaps
کنه tropilaelaps انگلی است که روی نوزادان تولید مثل می کند و از خون زنبورهای نر و کارگر تغذیه می کند. آنها انواع بدی از کنه ها هستند که اغلب جدی تر از کنه واروای نابودگر هستند.

هجوم این کنه ها می تواند به کلنی زنبور عسل آسیب جدی وارد کند. سندرم کنه انگلی، زائده‌های آسیب‌دیده و کوتاه ‌قد و کاهش کلونی همگی از علائم این آفت هستند. آنها همچنین هنگام فرار یا بچه دهی زنبورها ، ویروس ها را از طریق کلنی ها پخش می کنند.

اگر به کنه tropilaelaps در کندوهای خود مشکوک هستید، به دنبال نشانه هایی از زنبورهای ضعیف یا کوتاه رشد با شکم کوچکتر از حد متوسط ​​باشید. احتمالاً زنبورهایی را خواهید دید که در نزدیکی ورودی می خزند و قادر به بلند شدن در هوا نیستند. با بررسی کندو، نوزادان مرده، نامنظم و تعداد زیادی سلول توخالی مشخص می شود.

حذف کنه های tropilaelaps از کندو می تواند دشوار باشد. مواد شیمیایی در این مبارزه میتواند موثر باشد، اما حفظ دوزهای توصیه شده برای بقای کلنی بسیار مهم است. در هنگام جریان شدید گرده، می توانید با برداشتن موقت قاب شانه های مهر و موم شده و بدون مهر و موم، کنه ها را گرسنه نگه دارید.

5. سوسک کندوی کوچک
سوسک های کوچک کندو یا Aethina tumida حشرات کوچک قهوه ای مایل به سیاه با شاخک های چاقکی هستند. آنها از جنوب صحرای آفریقا منشا گرفته اند و در آن قسمت از جهان نسبتاً بی ضرر هستند. با این حال از زمان ورود این آفت به کشورهایی مانند استرالیا و ایالات متحده، کلنی های زنبور عسل را ویران کرده است.

سوسک در شانه کندوهای فعال فرو می‌رود و عسل، گرده و نوزادان را می‌خورد. لارو سوسک حامل گونه‌ای مخمر ( Kodamaea ohmeri ) است که عسل را آلوده کرده و باعث تخمیر آن می‌شود. تعداد زیادی از این سوسک ها باعث فرار یا از بین رفتن کلنی می شود.

زنبورداران ئر ابتدای آلودگی برای تشخیص این سوسک ها مشکل خواهند یافت. پس از گسترش آلودگی، نشانه‌هایی از سوسک بالغ یا تخم‌ها و لاروهای آن‌ها را خواهید دید. ممکن است متوجه آسیب کندو یا عسل چرب و لزج شوید که از سلول های شانه چکه می کند. یکی دیگر از نشانه های آشکار بوی پرتقال پوسیده است.

طیف وسیعی از تله های مکانیکی وجود دارد که برای از بین بردن جمعیت کوچک سوسک کندو طراحی شده است. آنها معمولا یک دهانه کوچک دارند که فقط به سوسک ها اجازه ورود می دهد و جلوی ورود زنبورها را به آنها میگیرند. داخل تله یک روغن معدنی یا گیاهی وجود دارد که آفت را غرق می کند.

6-انتروپودها یا بندپایان
طیفی از بندپایان کوچک و بزرگ وجود دارد که از کندوهای عسل به عنوان پناهگاه استفاده می‌کنند. حشرات مانند عنکبوت، گوش خیزک و سوسک از این دسته آفات محسوب می شوند. این آفات آسیب جدی به زنبورها نمی رسانند.مدیریت این آفات نسبتاً ساده است. زنبورداران باید مناطق آسیب دیده را تمیز کنند و همچنین تجهیزات را به خوبی نگهداری و تمیز نگه دارند.

7. مگس براولا

مگس براولا (Braula coeca) یک مگس کوچک بدون بال است که در تمام قاره ها گسترده است. این یک آفت جزئی برای زنبور عسل محسوب می شود. لارو براولا به پوشش موم لانه زنبوری آسیب می زند، ولی میزان کمی از عسل را می دزدند.شما به راحتی می توانید آسیب های ناشی از لارو مگس براولا را مشاهده کنید. تونل های باریک زیر درپوش های مومی از سطح قابل مشاهده است. شانه ظاهری ترک خورده خواهد داشت که باعث می شود در هنگام فروش کمتر قابل فروش باشد.

در بیشتر موارد زنبورداران نیازی به کنترل این آفت ندارند زیرا به کلنی زنبور عسل آسیبی نمی رساند. اگر در تولید قاب زنبوری برای فروش تخصص دارید، شانه ها را به مدت 48 ساعت منجمد کنید تا مگس براولا در تمام مراحل چرخه زندگی آن از بین برود.

8. خرس سیاه
در بخش‌هایی از آمریکای شمالی، خرس‌های سیاه شکارچیان بدنام زنبورهای عسل هستند. خرس اغلب در ازای سرقت کندوهای عسل، نیش زنبور را می پذیرد. در این فرآیند زنبورها نیز خواهند مرد.خرس سیاه طعم عسل را دوست دارد.

زنبورداران اغلب حصارهای برقی را برای جلوگیری از خرس های ناخواسته ایجاد می کنند. این سیستم می‌تواند به سادگی دو سیم باشد، اما سیستم‌های دفاعی پیچیده‌تری نیز وجود دارد. اگر استفاده از حصار برقی را انتخاب کردید، حتما قبل از انتقال زنبورها آن را نصب کنید.

9. راکون
راکون ها می توانند به کندوی زنبور عسل آسیب جدی وارد کنند. آنها از عسل و نوزادان زنبور عسل تغذیه می کنند، راکون ها مانند خرس ها می توانند با کوبیدن کندوها و کندن قاب ها به کندوها آسیب برسانند.راکون ها می توانند کندوهای شما را به هم بریزند.اگر متوجه شدید کندویی روی زمین پخش شده است، این احتمال وجود دارد که راکون ها مقصر باشند. برای محافظت در برابر آنها، یک تکه تخته سه لا را با میخ پر کنید و از آن به عنوان یک عامل بازدارنده در جلوی کندو استفاده کنید.

10. قورباغه
قورباغه ها و وزغ ها برای زنبورداران موضوعی رایج نیستند، اما به تعداد زیاد می توانند یک مشکل واقعی برای کلنی های ضعیف باشند. دوزیستان با خوشحالی از زنبورهای عسل در شب تغذیه می کنند، بنابراین مراقب فضولات اطراف کندو باشید.برای جلوگیری از وزغ و قورباغه، تمام نواحی اطراف کندو را با سرکه اسپری کنید. این به عنوان یک بازدارنده عالی عمل می کند. همچنین ممکن است بخواهید مناطق مرطوب اطراف را حذف کنید و موانع فیزیکی ایجاد کنید تا کندوی خود را ایمن نگه دارید.

11. پرندگان
پرندگان مشکل عمده ای برای زنبورداران نیستند زیرا اکثر گونه ها فقط یک زنبور زخمی یا در حال مرگ را روی زمین می خورند. برخی از پرندگان در صید زنبورها تخصص دارند، مانند تاناجر تابستانی و زنبور خوار. گونه های دیگر شامل سوئیفت، برفک، مرغ مقلد، مارتین و شاه پرنده است. دارکوب ها از لارو زنبور عسل در زمان تولید مثل لذت می برند.برای دفع پرندگان می توانید از مترسک استفاده کنید. با این حال در بیشتر موارد، پرندگان نگرانی زیادی برای کلنی های زنبور عسل ندارند.

12. هورنت و زنبور
در بیشتر نقاط جهان، هورنت ها و زنبورها کلنی های زنبورهای ضعیف را هدف قرار می دهند. آنها اغلب در خارج از کندو به علوفه جویان حمله می کنند، اما به عنوان ورود به کندو نیز شناخته شده اند.هورنت های غول پیکر آسیایی تهدیدی نسبتاً جدید برای زنبورهای عسل هستند. زنبورهای زرد نیز در صورت داشتن تعداد می توانند مشکل ساز شوند. در تعداد زیاد، زنبور زرد تهدیدی برای زنبورهای عسل است.

Vespula یک زنبور تهاجمی است که به کندوها حمله می کند و زنبورها را می کشد و سپس عسل و نوزادان آنها را می دزدد. در صورتی که کندو را به خطر بیندازند ،زنبورداران ممکن است ورودی کندو را کاهش دهند یا تله های طعمه را در نزدیکی دهانه زنبورها قرار دهند. گزینه دیگر این است که یک زنبور را تا لانه اش دنبال کنید و کل لانه را بکشید.

13. مورچه ها
رایج ترین تهدید برای زنبورهای عسل مورچه ها هستند که تهدیدی شوم برای کلنی ضعیف هستند. در طول تهاجم، مورچه ها عسل، نوزادان و زنبورها (مرده یا زنده) را می گیرند.در تعداد زیاد مورچه ها می توانند باعث شوند زنبورها کندو خود را ترک کنند.

اگر یک کندو توسط مورچه ها غلبه کند، کلنی ها غالبا کندو را رها می کند و به دنبال خانه جدیدی می گردد. زنبورداران می توانند با جستجو و از بین بردن لانه مهاجمان، احتمال از دست دادن کلنی را کاهش دهند. یکی دیگر از راه های مقابله مفید، قرار دادن کندوها بر روی پایه های نگهدارنده است که با یک ماده بازدارنده مانند روغن یا گریس پوشانده شده باشند.

14. انسان ها
بدون شک بزرگترین تهدید زنبور عسل، نسل بشر است. استفاده از سموم دفع آفات در باغ ها و مزارع تجاری بزرگ، گرده ها را آلوده می کند. این موضوع به تنهایی عامل مرگ زنبورها در تعداد انبوه است.

یکی دیگر از راه‌هایی که انسان‌ها در مرگ زنبورها نقش دارند، گسترش مناطق شهری است که منجر به از بین رفتن زیستگاه زنبورها می‌شود. تغییرات آب و هوایی منجر به شرایط خشک‌تر و گرم‌تر می‌شود که کلنی‌های زنبور عسل در تلاش برای سازگاری با آن هستند.در مقیاس کوچکتر مردم به جای اینکه کندوها را جابجا کنند، از ترس آنها را آتش می زنند یا از بین می برند. سرقت لانه زنبوری نیز با افزایش قیمت عسل در حال افزایش است.

15. بیماری های لاروی
طیف وسیعی از بیماری های مولدین وجود دارد که شدت آنها برای زنبورهای عسل متفاوت است.بیماری لوک (فولبرود) بیشتر لارو زنبور عسل را درگیر می کند.

Foulbrood اروپایی رایج‌تر از مدل امریکایی کندوهای عسل را درگیر میکند و معمولاً با آب و هوای مناسب برای جست‌وجوی غذا از بین میرود.

Foulbrood آمریکایی بسیار بدتر است و می تواند منجر به مرگ لاروها و شفیره های کلاهدار شود. هیچ درمان قابل اعتمادی وجود ندارد و هاگ ها می توانند سال ها به زندگی خود ادامه دهند و منتظر باشند تا کندوی جدیدی را از بین برود.

از دیگر بیماری های لاروها می توان به لارو گچی ، لارو کیسه ای و لارو سنگی هم اشاره کرد .

16. بیماری نوزما
بیماری نوزما زنبورهای عسل را درگیر می کند. در هوای خنک‌تر که منابع غذایی کمیاب است، می‌تواند باعث تلفات قابل توجهی برای زنبورهای بالغ شود. اسپور میکروسپوریدین باعث کاهش تولید عسل و مولدین، اسهال خونی زنبور عسل و کاهش جمعیت می شود.

برای مدیریت این بیماری، زنبورداران باید کلنی های قوی داشته باشند و از وجود غذای کافی مطمئن شوند. چرخش شانه هر ۳ تا ۴ سال و استفاده از ملکه زنبورهای جوان نیز احتمال شیوع این بیماری را کاهش می دهد.

BQCV (ویروس سلولی ملکه سیاه) ارتباط نزدیکی با نوزما دارد. سایر ویروس های زنبور عسل عبارتند از: ویروس زنبور کشمیر ، ویروس فلج حاد اسرائیل ، ویروس فلج مزمن زنبور عسل و ویروس بال تغییر شکل یافته .

17. موش
موش می تواند باعث ایجاد اختلالات اساسی در کندوهای زمستانی آسیب پذیر شود. می تواند به قاب ها آسیب برساند و لانه اش را در کندو بنا کند.موش ها همچنین از گرده، شانه و عسل تغذیه می کنند. این رفتار انگلی در زمانی که تهیه شهد برای کندو دشوار است میتواند یک خسارت بزرگ برای زنبورهای عسل باشد.